معبودا

خدایا، 

آن دم که تو را ندا می کنم، صدایم را بشنو 

و چون تو را می خوانم، پاسخم ده 

و چون با تو راز می گویم، مرا دریاب که به سوی تو گریخته ام و پیش روی تو ایستاده ام. 

خدایا، 

اگر من لایق رحمت تو نیستم، ولی تو سزاوار لطف و کَرَم بی پایانی[؛ پس مرا از لطف و کَرَمت بی نصیب مساز، ای مهربان ترین].

خدایا، 

آن که به تو شهرت یابد، هرگز بی نام و نشان نگردد. 

آن که به تو پناه آوَرَد، هرگز خوار و زبون نماند 

و آن که تو به او روکُنی، بنده دیگری نشود. 

خدایا، 

آن که رو به سوی تو کند، نور یابد و آن که به تو پناه آورد، پناه جوید. 

رحیما، 

من به درگاهت پناه آورده ام؛ پس ای مهربان، امیدم را ناامید مکن و از لطف و رأفتت محرومم مدار.

خدایا، 

اگر گناهانم مرا نزد تو خوار گردانیده، تو به خاطر حُسن اعتمادم به تو از من درگذر. 

مهربانا، 

اگر عصیانم مرا از لطف و کرمت دور داشته، یقینم به تو، کَرَم و عطوفت تو را دریادم زنده می دارد.

مرا از آنان قرار ده که همواره در یاد تواند، هرگز عهد تو را نمی شکنند و شکر تو را لحظه ای از یاد نمی برند.

آمین