ماه مبارک رمضان

( در شب های تقرب و سحرهای نزدیکی به پروردگار، دامن ستاره ها به پای بوسی ات می آیند. تو در اوجی و عروج تو، از ندای آسمانی رمضان است. با دستانت دامن ماه نو را بگیر و بالا برو! ماه رمضان تو را می خواند.

( ماه رمضان، با صدای بال فرشتگان، از کرانه آسمان، نعمت و بخشش و مغفرت را بر سفره ضیافتش می چیند. برخیز و از این سفره، لقمه ای برگیر! ماه رمضان تو را می خواند.

( ماه رمضان می آید تا فرصتی دیگر، از آن تو باشد. رمضان می آید تا درهای فرج، به روی تو گشوده شود. قدم در آستان ضیافت ماه رمضان نه که تو را می خواند!

( لحظه هایی که زمزمه دعای سحر، شبت را معطر می کند و روحت را به پرواز درمی آورد. از همین امشب شروع شده است. شب زنده دار عرفان! برخیز که ماه رمضان تو را می خواند!

( لحظه های افطار، در کنار گل های دعا و شکوفه های شبنم زده راز و نیاز، نام خدا را در خود جاری ساخته است. این سفره و این میهمانی از آن توست، برخیز که ماه رمضان تو را می خواند!

( نیمه شب های ماه رمضان، چه خوش است. می توانی در میان کوچه های پرستش قدم بزنی و مهربانی ها را تک تک، شماره کنی، صبح می شود و تو هنوز در راهی. برخیز! ماه رمضان هنوز ادامه دارد، برخیز!

( فانوس مهربانی خدا را ببین که بر آستان عرش آویزانش کرده است، ماه رمضان تو را می خواند و این فانوس از آن بیداردلان سحرخیز و روزه داران پاک طینت است. رمضان مبارک باد!