چه بنویسم

از موقعی که خبر شهادت سردارو شنیدم 

بغضی گلومه گرفته میخواد بباره نمیتونه بباره 

دیروز من و دوستم باهم قرار گذاشتیم هشت تا  پنج شنبه گلزار شهدا بریم و هر هفته فقط توی یک قطعه برای شهدای اون قطعه یاسین بخونیم و شهدای شاخصشونو پیدا کنیم 

دیروز اولین قطعه مون ۲٤ بود 

دوتا از شهدای شاخص به نام شهید اصغر وصالی و شهید احمد کشوری پیدا کردیم 

برامون عجیب بود چرا هیچ موقع سراغشون نرفتیم

عجیب بود این ها اینقدر نزدیک به ما هستند و ما اینقدر دوریم

این ها کنار ماهستند و ما فاصله ها داریم 

اما دم دم صبح خواستم برای نماز بیدار بشم که پیام اومد سردار سلیمانی شهید شده 

دوست داشتم باور نکنم 

اما بعد تایید شد

شاید اولین نمازصبح بعد از کربلا رفتنم بود که فقط فقط گریه میکردم

سر زیارت عاشورا دعا دعا می کردم خدایا فقط بگن تکذیب شده  

اما تا الان همه جا حرف از رفتنش هست نه بودنش

از شخصیتایی مثل سردار خیلی خوشم میاد چون اهل عملند نه اهل حرف

ساکتن اما پر از حرف های ناگفتن

ادما تو هر قشر لباسی براشون مهم نیست اماخدای ادما براشون مهمه

حوصله شرح قصه نیست

برای ارامش قلبامون حمدی بخوانیم